#doświadczenia

poznałam d., gdy miałyśmy 15 lat. teraz mieszkamy w tym samym mieście. zaprosiłam ją na ulicę k na poranną kawę. przyniosła zdrowy koktajl, a ja przedstawiłam jej kota.
teraz jesteśmy pełne doświadczeń i choć trochę wiemy, co chciałybyśmy przekazać i powiedzieć. wyobrażenia młodych dziewczyn tylko w zetknięciu z rzeczywistością można sprawdzić, wyobrażeniom 15 lat zajęło weryfikowanie i ustalanie się. powtarzamy sobie banały (banały?) i ćwiczymy refleksyjność, nie poddawanie się stereotypom i uproszczeniom. planujemy wyprzedać prezenty od eks, wyprzedać je na targu staroci, który we Wrocławiu mieści się na Młynie (ach, Koło jest w Warszawie, skup się).

#te ładne dziewczyny

gdybyśmy usiedli znów naprzeciwko siebie, to zapewne wspominałbyś najpierw naszą dzielnicę i panią nauczycielkę z historii, która zmarła zeszłej wiosny

a potem z gracją przeszedłbyś do tematu i powiedział, że pamiętasz ciągle te ładne dziewczyny z podstawówki, które podziwiałeś podczas lekcji matematyki w piątej i szóstej klasie, jak z semestru na semestr rosną im piersi i zamieniają piegi na puder w kamieniu

te ładne dziewczyny, które potem chodziły do najlepszego liceum w mieście i śmiały się, że palisz papierosy i wcale nie potrafisz szybko biegać

te ładne dziewczyny, które nie zawsze miały coś ciekawego do powiedzenia, ale czasem czytały książki i znały miejsca, gdzie można swobodnie się całować i próbować pierwszego seksu

te ładne dziewczyny, z których połowa potem urodziła dziecko, drugie dziecko, trzecie dziecko i mieszka teraz w  trzypokojowym mieszkaniu na nowym osiedlu za castroramą, z mężem, psem, tarasem, sokowirówką i nawilżaczem powietrza

te ładne dziewczyny, z których połowa czytała książki, wyjechały szybko do dużego miasta, tam gdzie chłopców podrywa się na rower, a ładne dziewczyny oglądają się za okładkami Houellebecqa

#dziewczyna w czerwonej kurtce

ludzie, którzy przyciągają wzrok. do których chciałoby się przylepić historie, pełne zdania i cechy charakteru. poznać powody, dla których przemierzają drogę, spieszą się, tkwią w zadumie albo niecierpliwie przebierają nogami.
jak dziewczyna w czerwonej puchowej kurtce i srebrnych butach. do tramwaju numer 7 wsiadła na przystanku Rynek. była jak przybysz z mojej przeszłości, z dawno przeczytanej książki albo obozu nad jeziorem, nie pamiętam której i kiedy. rozwiana grzywka i ten modny plecak ze szwedzkiej sportowej firmy. odwzajemniłam jej spojrzenie. zapadła mi w pamięć.